Πρόταση για τη συγκρότηση σε σώμα του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λέσβου

Η Γενική Συνέλευση της 21ης Μαΐου δεν είχε απαρτία και θα επαναληφθεί την Πέμπτη 28 Μαΐου στον αύλειο χώρο των Κεντρικών Λυκείων στις 19.00.

 

Επειδή στη συζήτηση που έγινε την Τρίτη 21/5 τέθηκε το ζήτημα της μη συγκρότησης του προεδρείου της ΕΛΜΕ Λέσβου επαναδημοσιεύουμε την πρόταση της Αγωνιστικής Παρέμβασης για τη συγκρότηση του προεδρείου που καταθέσαμε από την πρώτη συνεδρίαση (19/6/2019).

Πρόταση

για τη συγκρότηση σε σώμα του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λέσβου,

για μια προγραμματική συμφωνία σε αγωνιστική κατεύθυνση,

για τη λειτουργία του σωματείου

Το Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. Λέσβου, με το νέο συσχετισμό των δυνάμεων, όπως αποτυπώθηκε στις τελευταίες εκλογές, μπορεί και πρέπει να συγκροτηθεί σε ένα προεδρείο στη βάση μιας προγραμματικής – αγωνιστικής συμφωνίας πάνω σε κάποιες βασικές αρχές για τη λειτουργία του σωματείου. Οι παρατάξεις που θα δεσμευτούν σε μία τέτοια συμφωνία πρέπει, πιστεύουμε, να πάρουν τις θέσεις ευθύνης- του Προέδρου, του Αντιπροέδρου και του Γενικού Γραμματέα- και αυτό θα μπορούσε να γίνει είτε αναλογικά είτε και με κυκλική, εκ περιτροπής θητεία των παρατάξεων αυτών στις θέσεις αυτές.

Δεν μπορεί να δοθεί καμία ψήφος σε παρατάξεις και συνδικαλιστές που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την αποδυνάμωση και την καταρράκωση του κύρους του σωματείου όλα αυτά τα χρόνια· εν προκειμένω στη ΔΑΚΕ. Εκτός του ότι πρόκειται για συνδικαλιστική παράταξη που τάσσεται από θέσεις αρχής στην εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και όχι των εργαζομένων, πρόκειται για την εν δυνάμει κυβερνητική παράταξη, με ότι αυτό συνεπάγεται για το ρόλο της στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τη ΔΑΚΕ Λέσβου με την παραλυτική για το σωματείο διετή πλειοψηφία, τη μισαλλόδοξη ρητορική των «λαθρομεταναστών» και την εν γένει ακροδεξιά ατζέντα.

Η συμφωνία αυτή ανάμεσα σε διαφορετικές παρατάξεις δεν προϋποθέτει προφανώς ταύτιση, αλλά ούτε και απαραίτητα σύγκλιση στις πολιτικές τους θέσεις και αρχές. Δεν τούς επιβάλλει την υιοθέτηση κοινών πλαισίων, αλλά περιλαμβάνει συγκεκριμένους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς όρους που εξασφαλίζουν την λειτουργικότητα της ίδιας αυτής της συμφωνίας. Οι όροι αυτοί θα πρέπει –πολύ συνοπτικά- να είναι:

• Η επαναλειτουργία του σωματείου με την εξασφάλιση προϋποθέσεων για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή των συναδέλφων στις λειτουργίες του, τον ορισμό –αλλά και την προσπάθεια μαζικοποίησης- των Γενικών Συνελεύσεων, ώστε ο κλάδος να πάρει τις τύχες του στα χέρια του. Με λειτουργικό, ζωντανό ΔΣ που θα θέτει τα σοβαρά ζητήματα και θα οργανώνει τους αγώνες των συναδέλφων, που θα σέβεται τις αποφάσεις τους όπως αυτές εκφράζονται στις Γενικές Συνελεύσεις.
• Η επαναφορά του σωματείου στις καταστατικές του αρχές της αλληλεγγύης των λαών, κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Ειδικά στο σήμερα, ειδικά στην Ευρώπη-φρούριο, ειδικότερα ακόμα στη Λέσβο αυτό είναι πιο απαραίτητο από ποτέ.
• Ούτε βήμα πίσω από τις βασικές διεκδικήσεις του κλάδου, όπως αυτές έχουν σχηματοποιηθεί μέσα στα χρόνια δημόσιου διαλόγου και αγώνων της εκπαιδευτικής κοινότητας. Επιγραμματικά/παραδειγματικά αναφέρονται οι αυξήσεις στους μισθούς και συντάξεις σύμφωνα με το κόστος ζωής, η κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, η επαναφορά του ωραρίου στα προ του 2013 επίπεδα, η ριζική μείωση των μαθητών ανά τμήμα κοκ.
• Όχι σε κάθε αξιολόγηση. Η αξιολόγηση, οποιοδήποτε μανδύα και αν φορέσει (πχ αποτίμηση), δεν μπορεί παρά να έχει ως στόχους τη χειραγώγιση, τη βαθμολογική και μισθολογική καθήλωση ή και την απόλυση των συναδέλφων.
• Όχι στο προσοντολόγιο για τις προσλήψεις αναπληρωτών. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί όλων των αναπληρωτών.

Θεωρούμε τους όρους αυτούς θεμελιώδεις για μία οποιαδήποτε συμμετοχή μας στο προεδρείο του διοικητικού συμβουλίου· θεωρούμε επίσης ότι οι όροι αυτοί σέβονται οποιονδήποτε συνδικαλιστή και οποιαδήποτε παράταξη θα μας ενδιέφερε να συγκροτήσουμε μαζί προεδρείο· θεωρούμε τους στόχους που εκπορεύονται από τους όρους αυτούς εφικτούς και σε κάθε περίπτωση ικανούς να πυροδοτήσουν τους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος στο άμεσο μέλλον.

 

Αγωνιστική Παρέμβαση

Μυτιλήνη, 10-06-2019

 

 

 

 

 

Συγκέντρωση 26 Μάη – Γενική Συνέλευση 28 Μάη – Κριτική στην ΟΛΜΕ

• ΟΛΟΙ, ΟΛΕΣ ΣΤΑ ΝΕΑ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ, ΤΡΙΤΗ 26/5

ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ (ΜΥΤΙΛΗΝΗ 19.00 ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ)

 

• ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΤΩΡΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!!!

 

• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΟΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΟΛΜΕ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΣΙΓΟΥΡΗ ΗΤΤΑ!

 

• ΟΛΟΙ, ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ,

ΠΕΜΠΤΗ 28/5 ΣΤΙΣ 19.00 ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ

Οι δράσεις και κινητοποιήσεις που άρχισαν από τις 16 Απρίλη με αποφάσεις από τα πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία, οδήγησαν στα μαζικά και με παλμό πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια την Παρασκευή 8, Τετάρτη 13 και Τρίτη 19 Μάη, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις σε όλη τη χώρα, με χιλιάδες εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές και φοιτητές. Αποτελούν την απάντηση του λαϊκού κινήματος, ότι τα αντιεκπαιδευτικά σχέδια της κυβέρνησης μπορούν να ανακοπούν και να μην περάσουν.

Η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τον αναβρασμό που επικρατεί στον χώρο της εκπαίδευσης  και αφού με την αυταρχική και αντιδημοκρατική συμπεριφορά της δεν κατάφερε να καθυποτάξει τους εκπαιδευτικούς και το εκπαιδευτικό κίνημα, αναπροσαρμόζει την τακτική της, για να προωθήσει άμεσα το συνολικό της σχέδιο για ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Η πίεση του εκπαιδευτικού κινήματος έχει προκαλέσει ήδη υποχωρήσεις της υπουργού Παιδείας, αποδεικνύοντας πως ο μαζικός αποφασιστικός αγώνας μπορεί να επιφέρει ρήγματα στην κυβερνητική πολιτική, να αποσπάσει νίκες και να την ανατρέψει. Οι όποιες υποχωρήσεις της κυβέρνησης πρέπει να αποδειχθούν. Οι αγώνες επιβάλλεται να συνεχιστούν και να κλιμακωθούν για την πλήρη απόσυρση του αντιεκπαιδευτικού νομοσχεδίου.

Για τη λειτουργία του Σωματείου

 

Μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της ΕΛΜΕ Λέσβου

     Μετά από μια μακρά περίοδο απουσίας από το Σωματείο, από τις συνελεύσεις κι από οποιαδήποτε κινητοποίηση, η συνδικαλιστική παράταξη της ΔΑΚΕ στη Λέσβο έκανε ολική επαναφορά με τέσσερις έδρες στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΛΜΕ, γεγονός που γιόρτασε -σύμφωνα με δημοσίευμα- στην ταβέρνα «Υπουργείον Κραιπάλης και Καταχρήσεων» με τον βουλευτή της ΝΔ Χαράλαμπο Αθανασίου. Συνεπώς, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει την αυτοδυναμία και μπορεί να πάρει μόνη της όποια απόφαση επιθυμεί.

Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κατάστασης, δόθηκαν στην «αυγή» της πρώτης συνεδρίασης, όταν ξεκαθαρίστηκε στους εκπροσώπους των Παρεμβάσεων, των ΣΥΝΕΚ και του ΠΑΜΕ ότι «πρέπει να ξεχάσουν τα ψηφίσματα αλληλεγγύης σε λαθρομετανάστες».

Στη συνέχεια, καθ’ όλο το σχολικό έτος 2017-2018 η ΔΑΚΕ ξεκουραζόταν. Δεν ήταν προεκλογική χρονιά βλέπετε…. Στο τέλος όμως του έτους, έθεσε και πάλεψε με ανακοινώσεις, δύο θέματα: Την απελευθέρωση των Ελλήνων στρατιωτικών της Ανδριανούπολης και την αντικαταστατική αναίρεση (ΔΣ 13/6/2018) της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης της (06/02/2015) για την απερίφραστη καταδίκη του εθνικοσοσιαλιστή, μέλους της ΔΑΚΕ, Βασίλη Μακρυπούλια. Προφανώς, δεν την απασχόλησε η αδιοριστία, οι τοποθετήσεις των συναδέλφων (ορισμένες εκ των οποίων έγιναν με εξώδικα), οι διαθέσεις των εκπαιδευτικών σε τρία και τέσσερα σχολεία και τα υπόλοιπα θέματα που απασχολούν καθημερινά πλήθος συναδέλφων.

Απροκάλυπτο σαμποτάρισμα Γενικής Συνέλευσης από τη ΔΑΚΕ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Λίγες μέρες μετά την απόφαση της ΔΑΚΕ Λέσβου που διέσυρε πανελλαδικά την ΕΛΜΕ Λέσβου, η ΔΑΚΕ ξαναχτύπησε!

Αφού στην προηγούμενη συνεδρίαση του Δ.Σ. δεν προέταξαν τον ορισμό Γενικής Συνέλευσης ενόψει της Γενικής Συνέλευσης των Προέδρων των ΕΛΜΕ προγραμματισμένη για τις 20/10 και αφού αρνήθηκαν να ορίσουν Γενική Συνέλευση την Παρασκευή 12/10 παρόλο που οι υπόλοιπες παρατάξεις συμφώνησαν (ΠΑΜΕ, ΣΥΝΕΚ, Α.ΠΑΡ.), μετέθεσαν την απόφαση για τη συνάντηση του Δ.Σ. στις 15/10.

ΟΜΩΣ, τη Δευτέρα 15/10, τα μέλη της ΔΑΚΕ ακύρωσαν την προγραμματισμένη συνεδρίαση, παρά το γεγονός ότι μόνο δύο εκ των μελών της επικαλέστηκαν κώλυμα και παρότι ότι αρκούσε η παρουσία ενός και μόνου εκ των τεσσάρων μελών της για να υπάρξει απαρτία και να προχωρήσει η διαδικασία για τον ορισμό της Γενικής Συνέλευσης.

Τα νέα ήθη της ΔΑΚΕ Λέσβου

Για τη θέση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λέσβου στην υπόθεση Μακρυπούλια

 

Στο τελευταίο ΔΣ της ΕΛΜΕ Λέσβου γίναμε μάρτυρες μιας απαράδεκτης πρακτικής κι απόφασης από μέρους της πλειοψηφούσας (4 στις 7 έδρες) ΔΑΚΕ. Πρόκειται για την απόπειρα  αναίρεσης της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης της ΕΛΜΕ Λέσβου που αφορά την υπόθεση Βασίλη Μακρυπούλια, του εθνικοσοσιαλιστή πρώην Γυμνασιάρχη του 6^ου Γυμνασίου Μυτιλήνης. Με αφορμή την απόπειρα αποκατάστασης του από τη ΔΑΚΕ έχουμε να σημειώσουμε τα εξής:

1^ον Η συγκεκριμένη απόφαση είναι αντικαταστατική και αντιδεοντολογική εφόσον η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτερο όργανο της ΕΛΜΕ Λέσβου και καμία συγκυριακή πλειοψηφία διοικητικού συμβουλίου δεν έχει το δικαίωμα να αναιρεί τις αποφάσεις της. Η ανακοίνωση της πλειοψηφούσας ΔΑΚΕ είναι η άποψη των μελών της αλλά είναι άκυρη ως απόφαση ΔΣ. Εδώ βέβαια αντιλαμβανόμαστε τον διακαή πόθο της ΔΑΚΕ να μην γίνονται καν γενικές συνελεύσεις και να μπορεί να διαχειρίζεται τα ζητήματα με αντιπροσώπους, χωρίς ζωντανές μαζικές διαδικασίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αντιπρόσωποι της ΔΑΚΕ κατά κανόνα δεν εμφανίζονται στις Γενικές Συνελεύσεις ενώ με κάθε ευκαιρία κατασυκοφαντούν τις μαζικές διαδικασίες ως συναθροίσεις των αριστερών και των φίλων τους.

Συνέδρια ΟΛΜΕ-ΔΟΕ: ένα κρίσιμο στιγμιότυπο στη μάχη για τη ταξική ανασυγκρότηση του κινήματος

της Άννας Μπαχτή, εκπροσώπου των Παρεμβάσεων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ,

του Μιχάλη Μιλτσακάκη πρώην εκπροσώπου των Παρεμβάσεων στο ΔΣ της ΔΟΕ

Κανέναν δεν ξαφνιάζει η διαπίστωση πως το εκπαιδευτικό κίνημα ως αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος βρίσκεται σε μία περίοδο βαθιάς κρίσης. Η αποσυσπείρωση από τα σωματεία και η απομάκρυνση από τις συλλογικές διαδικασίες δείχνει να αποκτά «μόνιμα» χαρακτηριστικά κυρίως μετά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η βίαιη εφαρμογή των μνημονίων και των επιδιώξεων του κεφαλαίου από την αυτοαποκαλούμενη «αριστερή» κυβέρνηση έσπειρε την απογοήτευση στον κόσμο της εργασίας, ο οποίος προσδοκούσε τουλάχιστον να «μπει φρένο» στις ακραίες εκδοχές της νεοσυντηρητικής αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση και στο χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, της περιόδου των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Οι κυρίαρχες δυνάμεις του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου,  ρίχνοντας τα βάρη πολύ εύκολα στους εκπαιδευτικούς που «δεν συμμετέχουν, δεν αντέχουν την απεργία, δεν έρχονται στις Γ.Σ», αρνούνται πλέον να οργανώσουν έστω στοιχειώδεις αμυντικούς αγώνες, απέναντι στα μέτρα που υλοποιούνται. Η ανυποληψία δεν εστιάζεται μόνο στο επίπεδο των τριτοβάθμιων οργανώσεων ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που έτσι και αλλιώς αντιμετωπίζονταν με καχυποψία από τους εκπαιδευτικούς, αλλά και στο επίπεδο των Ομοσπονδιών, ΟΛΜΕ-ΔΟΕ και των πρωτοβάθμιων σωματείων.

Την ίδια στιγμή όμως,  εξαιτίας της ραγδαίας επιδείνωσης των συνθηκών ζωής, των εργασιακών δικαιωμάτων και της κατάστασης του δημόσιου σχολείου, που στο αμέσως επόμενο διάστημα θα πάρει νέα ποιοτικά, αντιδραστικά χαρακτηριστικά, η συζήτηση και η αγωνία στο ευρύτερο  πρωτοπόρο αγωνιστικό κομμάτι της εκπαίδευσης ανοίγει με νέους όρους για το «αν και πως μπορούμε να πάμε αλλιώς».

Κάλεσμα σε Γενική Συνέλευση

Συναδέλφισσα/-ε
Στις εκλογές του Γενάρη είχαμε τη συντριπτική ήττα των πολιτικών δυνάμεων που επέβαλλαν για μία πενταετία μια πολιτική άγριας λιτότητας και εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας. Το αποτέλεσμα αυτό δεν ήταν παρά η εκλογική έκφραση της λαϊκής οργής και της αγανάκτησης, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα από τις μάχες που έδωσε ο καθένας απέναντι στα δικά του ατομικά, καθημερινά αδιέξοδα, αλλά και μέσα από τους σκληρούς συλλογικούς αγώνες σε εργατικούς χώρους και κεντρικό πολιτικό σκηνικό.

Ένα μήνα μετά- αν και σε πρώτη φάση φυσιολογικότατα ανακουφισμένη από την ήττα των μνημονιακών νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων- η πλειοψηφία των εργαζομένων διαβλέπει τα αδιέξοδα της πολιτικής της νέας κυβέρνησης. Η αόριστη ελπίδα και η μεταφυσική θεώρηση ότι οπωσδήποτε μετά από κάτι κακό θα ακολουθήσει κάτι καλύτερο έδωσαν στο σύντομο μέχρι σήμερα μετεκλογικό διάστημα τη θέση τους στη σκληρή πραγματικότητα. Η πρόσφατη «συμφωνία» για τετράμηνη παράταση του υπάρχοντος προγράμματος που υπέγραψε η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ είναι μία στρατηγική επιλογή που σημαίνει πλήρη αποδοχή και τελικά υποταγή στο πλαίσιο που επιβάλλουν ΕΕ και ΔΝΤ. Οι κυβερνητικές δηλώσεις δέσμευσης στην τήρηση όλων των δανειακών υποχρεώσεων προς τους πιστωτές, η αποδοχή της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ, η συνέχιση των ιδωτικοποιήσεων, η αποδοχή της απαγόρευσης λήψης του παραμικρού μονομερούς, χωρίς «άνωθεν» έγκριση μέτρου, η συμμόρφωση στις ρήτρες πλεονάσματος, οι εγγυήσεις ρευστότητας και ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, σηματοδοτούν την συνέχιση της βάρβαρης πολιτικής για το λαό, τους εργαζόμενους, τη νέα γενιά.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Η πλευρά του Υπουργείου Παιδείας και οι λοιπές χρυσοπληρωμένες αξιολογικές δυνάμεις με τη νέα «αναγκαστική» εγκύκλιο επιβεβαιώνουν τη μεγάλη πολιτική ήττα που υπέστησαν στον μέχρι τώρα πόλεμο που έχουν ανοίξει εναντίον των εκπαιδευτικών και του δημόσιου σχολείου. Η επιχείρηση να εμπεδωθεί με όρους συναίνεσης και συνεργασίας, «κουλτούρα αξιολόγησης» στις σχολικές μονάδες, που αποτελούσε και το βασικό στόχο της πολιτικής του υπουργείου μέχρι σήμερα, απέτυχε παταγωδώς.

Με τη νέα εγκύκλιο το υπουργείο παραδέχεται ότι δεν μπορεί να επιβάλλει την αυτοαξιολόγηση μέσα από τις διαδικασίες των συλλόγων και επιχειρεί να τις παρακάμψει, παραβιάζοντας ακόμα και τo δικό του νόμο που ορίζει σαφώς ότι την απόφαση για τη συγκρότηση ομάδων τη λαμβάνει ο Σύλλογος Διδασκόντων. Ταυτόχρονα πάει περίπατο ο ψευδοεπιστημονικός χαρακτήρας της αυτοξιολόγησης που θα στηριζόταν δήθεν στην εθελοντική συμμετοχή των εκπαιδευτικών, καταδεικνύοντας και με αυτόν τον τρόπο την πρόθεση του υπουργείου.

Παρεμβάσεις ΔΕ: προκήρυξη μπροστά στις ΓΣ των ΕΛΜΕ

 

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές για το συνδικαλιστικό μας κίνημα. Τη δυνατότητα δηλαδή να παλεύουμε συλλογικά, αποφασιστικά και να ανατρέπουμε τα σχέδια τους, να πετυχαίνουμε κατακτήσεις για τα συμφέροντα μας και τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας κι όχι να διαμαρτυρόμαστε και να εκτονώνουμε την οργή μας ή να αποτελούμε δεκανίκι τους, όπως χρόνια δρουν οι γραφειοκρατίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η ανάγκη κοινού μετώπου όλων των εργαζόμενων και ειδικότερα του Δημόσιου τομέα, τώρα, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία. Η πραγματοποίησή του θα αποτελέσει στοιχείο απόδειξης του κατά πόσο πολιτικές δυνάμεις που υπεραμύνονται του αγώνα, τον εννοούν.

Παρεμβάσεις ΔΕ: Διακήρυξη για τις εκλογές των ΕΛΜΕ (2013)

Ούτε συνένοχοι ούτε θεατές… Οι εκπαιδευτικοί πρωταγωνιστές!

Εκπαιδευτικό κίνημα αγώνα, αντίστασης, νίκης και ανατροπής!

Όχι σε απολύσεις-διαθεσιμότητα
Αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία – Ενιαίο 12χρονο σχολείο για όλους
Ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ

• Η επίθεση κυβέρνησης, κεφαλαίου, ΕΕ, ΔΝΤ εντείνεται απέναντι στον «εχθρό λαό» 

Έχουν στόχο να θωρακίσουν το σύστημα της εκμετάλλευσης, να διατηρήσουν την εξουσία. Για να ξεπεράσουν την κρίση προς όφελος των κερδών τους, μειώνουν μισθούς και συντάξεις, συντρίβουν εργατικά δικαιώματα, διαλύουν δημόσια παιδεία, υγεία, εντείνουν τη φοροληστεία του λαού, ξεπουλάνε το δημόσιο πλούτο. Οξύνουν τις κοινωνικές ανισότητες με φτώχεια, ανεργία, στέλνουν τη νέα γενιά στον Καιάδα της ανασφάλειας και της μετανάστευσης. Θεσμοθετούν τη φυλακή των μνημονίων, πετάνε τον κοινοβουλευτικό μανδύα με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, ανοίγουν το δρόμο στον κοινωνικό κανιβαλισμό, τη φασιστική επιρροή και τη δολοφονική επιβολή της. Η κυβέρνηση αυξάνει την τρομοκρατία, τον αυταρχισμό απέναντι στους εργαζόμενους και όσους αντιστέκονται, με επιστρατεύσεις, ΜΑΤ, συλλήψεις, δίκες. Βαφτίζει «ακραία συμπεριφορά» τη θέση για έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, εκβιάζει την ανοχή στα Μνημόνια στο όνομα της «ομαλότητας». Για να πάρει νέα δάνεια για να πληρώσει τα προηγούμενα…

Οι 505 πιο πλούσιοι Έλληνες αύξησαν την περιουσία τους από 50 δισ. ευρώ το 2012 σε 60 το 2013! Οι τράπεζες χρηματοδοτούνται με δισ. από τα δάνεια που αλυσοδένουν το λαό. Στον προϋπολογισμό του 2014 αποφασίζουν αύξηση 2,5 δισ. των άμεσων φόρων και περικοπές 2,5 δισ. ευρώ από περίθαλψη και ασφάλιση. Το χρέος παρά το «κούρεμα» (PSI) που βύθισε τα ασφαλιστικά ταμεία και τα ΑΕΙ, αυξάνεται σε απόλυτους αριθμούς από 301 δισ. το 2009, σε 321 δισ. το 2013. Η ΕΕ έθεσε την Ελλάδα σε καθεστώς επιτροπείας μέχρι να αποπληρωθεί το 75% των δανείων. Απαιτεί 25.000 διαθεσιμότητες και 15.000 απολύσεις στο δημόσιο ως το 2014, κλείσιμο, ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων, πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ανεργία στο 1,5 εκατ.

• Αποδομούν τη δημόσια εκπαίδευση, τη δένουν στα επιχειρηματικά συμφέροντα