Όλοι στην παράσταση διαμαρτυρίας στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης, Τετάρτη 12/9 ώρα 13.00 (διευκολυντική στάση εργασίας 12.00-14.00)
Η μετα-μνημονιακή περίοδος, όπως την ορίσανε, ξεκινάει με περικοπές για τα σχολεία!
Το ξεκίνημα της φετινής σχολικής χρονιάς συμπίπτει με τις συνεχείς διακηρύξεις περί τέλους των μνημονίων, αλλά όχι και του τέλους της πολιτικής της λιτότητας και των περικοπών που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις με τις καταστροφικές συνέπειες στο δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς. Αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει η μη έγκριση από το υπουργείο παιδείας εκατοντάδων τομέων και ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ σε όλη τη χώρα. Αυτό επιβεβαιώνει το κλείσιμο δομών τεχνικής εκπαίδευσης. Αυτό επιβεβαιώνει και η σύνδεση της μοριοδότησης των σχολείων με τη δημιουργία τμημάτων που υποβιβάζει εκατοντάδες σχολεία απογυμνώνοντάς τα από εκπαιδευτικούς και οδηγώντας σε νέες συγχωνεύσεις .
Το υπουργείο παιδείας συνεχίζει να μην εγκρίνει όλα τα «ολιγομελή» τμήματα, όπως παραπλανητικά ονομάζει τα τμήματα που δεν συγκεντρώνουν τα ασφυκτικά και αντιπαιδαγωγικά όρια αριθμού των μαθητών που το ίδιο έχει ορίσει. Ταυτόχρονα επιμένει στη διατήρηση πολυπληθών τμημάτων, πχ. με 26 και 27 μαθητές, με κάποιους από αυτούς συχνά με ιδιαιτερότητες κοινωνικές ή μαθησιακές. (more…)
Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2017 το υπουργείο Παιδείας έχει στα χέρια του την ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η έκθεση, αν και δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ[1], κατά ένα παράξενο τρόπο παραμένει κρυφή από την ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς μέχρι τώρα έχουν παρουσιαστεί μόνο επιμέρους πλευρές της μέσω επιλεκτικών διαρροών από τον κυβερνητικό τύπο[2] ενώ το Υπ. Παιδείας ισχυρίζεται ακόμα και στις επίσημες συναντήσεις του με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ – ΔΟΕ) ότι δεν την γνωρίζει και την αναμένει!
Στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούμε συνοπτικά στους βασικούς άξονες των προτάσεων του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και θα εξετάσουμε στη βάση αυτής της παρουσίασης δύο κρίσιμες -κατά τη γνώμη μας- διαστάσεις, αφενός τον βαθμό συμμόρφωσης του υπουργείου στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΟΟΣΑ και αφετέρου τον βαθμό διαφοροποίησης της σημερινής ενδιάμεσης έκθεσης του ΟΟΣΑ, σε σχέση με τις προτάσεις που ο ίδιος είχε καταθέσει το 2011. Οι δύο διαστάσεις ασφαλώς αλληλοδιαπλέκονται κι είναι κρίσιμες για την κατανόηση των γενικότερων πολιτικών σχεδιασμών των αστικών δυνάμεων στο πεδίο του σχολείου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κι ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας ισχυρίζονται ότι ο ρόλος του ΟΟΣΑ είναι απλά συμβουλευτικός κι όχι δεσμευτικός και ταυτόχρονα ότι η νέα έκθεση δεν μπορεί παρά να λαμβάνει υπόψη της τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και την ελληνική κοινωνία μετά το 2015.
Θυμίζουμε ότι η έκθεση ΟΟΣΑ του 2011 αποτέλεσε μια σημαντική τομή για την ελληνική εκπαίδευση. Η εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων από το 2011 και μετά βασίστηκε πάνω στις πολύ συγκεκριμένες, νεοφιλελεύθερης κοπής, προτάσεις του ΟΟΣΑ. Ο εξορθολογισμός του σχολικού δικτύου διαμέσου μαζικών συγχωνεύσεων – καταργήσεων σχολικών μονάδων, η θεσμοθέτηση ανεξάρτητων αρχών αξιολόγησης σχολείων και πανεπιστημίων (ΑΔΙΠΠΔΕ-ΑΔΙΠ), το Π.Δ. 152 για την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η αύξηση του διδακτικού ωραρίου, οι διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών και ο νόμος πλαίσιο για τα πανεπιστήμια αποτελούν μερικές μόνο εξειδικεύσεις της έκθεσης ΟΟΣΑ του 2011 για την ελληνική εκπαίδευση. Επομένως, κάθε άλλο παρά συμβουλευτικό / τεχνοκρατικό ρόλο είχε ο ΟΟΣΑ τα τελευταία 6 χρόνια στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής. (more…)
Η έρευνα πάνω στον εκπαιδευτικό θεσμό έχει διαπιστώσει ότι η σχολική επίδοση είναι συνάρτηση της κοινωνικής προέλευσης των μαθητευόμενων
Στο «Κοινωνικό Συμβόλαιο» το 1762, ο Ζαν Ζακ Ρουσό τονίζει πως στη «φυσική» κατάσταση οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι και πως οι εγγενείς διαφορές που υπάρχουν στα προσωπικά «χαρίσματα» δεν θέτουν σε κίνδυνο την κοινωνική ισότητα, εφόσον η κοινωνία ανταμείβει τους ανθρώπους σύμφωνα με την αξία τους και όχι σύμφωνα με την καταγωγή και την οικονομική τους κατάσταση.
Σύμφωνα με τον ίδιο συγγραφέα, μια «φυσική αριστοκρατία» εμφανίζεται, όταν η κοινωνία καταργεί τα προνόμια που αποτελούν τη βάση της «τεχνητής αριστοκρατίας», μια έκφραση ταυτόσημη με την κληρονομικώ δικαίω αριστοκρατία.
Στα χνάρια του Ρουσό, o Τόμας Τζέφερσον στο Προοίμιο της Αμερικανικής Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας γράφει ότι «όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται ίσοι», δηλαδή ότι όλοι γεννιούνται με τα ίδια ηθικά και πολιτικά δικαιώματα, απλά είναι προικισμένοι με διαφορετικές-άνισες ικανότητες και προσόντα.
Σύμφωνα με τον Τζέφερσον, κανένα τεχνητό εμπόδιο δεν πρέπει να εμποδίζει τους ανθρώπους να πετύχουν την κοινωνική θέση που τους αξίζει, σύμφωνα με τα χαρίσματά τους.
Δήλωση των εκπροσώπων των Παρεμβάσεων ΔΕ στο ΔΣ της ΟΛΜΕ
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΒΑΛΕ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΗΛΩΣΕΙΣ
Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στις μακροσκελείς προγραμματικές του δηλώσεις ήταν ιδιαίτερα φειδωλός με την Παιδεία (καθώς και την Υγεία και Πρόνοια).
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια και η τριτοβάθμια εκπαίδευση έχουν δεχτεί πλήγματα και ότι πρέπει να αλλάξει όλο το θεσμικό πλαίσιο όλων των βαθμίδων χωρίς αιφνιδιασμούς και εκπλήξεις σε κοινή συνεννόηση με την εκπαιδευτική κοινότητα. Ένα πρώτο θετικό βήμα είναι η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων και συνακόλουθα του νόμου 4186.
Δεν μπορεί να γίνει τίποτε όμως με σχολεία δίχως εκπαιδευτικούς. Ενώ ακούσαμε από τον πρωθυπουργό για επαναπρόσληψη των απολυμένων διοικητικών υπαλλήλων, των καθαριστριών και των σχολικών φυλάκων, δεν αναφέρθηκε καν στην επαναπρόσληψη των διαθέσιμων εκπαιδευτικών και στην επαναφορά των καταργημένων ειδικοτήτων!!.
Τα σχολεία -στη μέση της σχολικής χρονιάς- έχουν ακόμη εκατοντάδες κενά, που πρέπει να καλυφθούν άμεσα, ενώ οι ανάγκες για μόνιμους διορισμούς στα σχολεία ξεπερνούν κατά πολύ τον αριθμό των 15.000 που προβλέπει ο φετινός προϋπολογισμός για όλο το δημόσιο. (more…)
ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ Ο ΝΕΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΘΕΜΑΤΩΝ
ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΜΑΖΙΚΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 4186 ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Απροκάλυπτα και με τη μέθοδο του σοκ, προχωρά πια η κυβέρνηση στην υλοποίηση του στόχου της, για μαζικό διωγμό των μαθητών από το Λύκειο (Γενικό και ΕΠΑΛ) και κατεύθυνσή τους στη μεταγυμνασιακή κατάρτιση και την μαθητεία – τζάμπα εργασία για τον εργοδότη.
Τρεις ημέρες πριν το ξεκίνημα των εξετάσεων, το Υπουργείο Παιδείας ανοίγει την περίφημη Τράπεζα Θεμάτων, ώστε να εξοικειωθούν δήθεν, μαθητές και καθηγητές, για τις εξετάσεις! Και αυτό, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες και τα αιτήματα για τη μη εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων και του νέου τρόπου προαγωγής των μαθητών, τόσο από τους Εκπαιδευτικούς και την ΟΛΜΕ, όσο και από τους γονείς! Και παρά και την επισήμανση ακόμα και των δικών του Συμβούλων του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, ότι δεδομένων των προβλημάτων με την ύλη και τη μη τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων –από το Μάρτιο υποτίθεται ότι η Τράπεζα Θεμάτων θα άνοιγε- θα ήταν καλύτερο να εφαρμοστεί πιλοτικά. (more…)
Είχα ένα όνειρο. Πίστευα ότι το κλειδί για να ανοίξεις τα μυαλά των μαθητών σου ήταν πρώτα να ανοίξεις τις ψυχές τους. Πίστευα ότι μπορεί να μη χρειαστούν ποτέ στη ζωή τους τη διακρίνουσα τριωνύμου, αλλά πάντα θα χρειάζονταν το διερευνητικό στοχασμό, την αυτοπειθαρχία, την αυτοεκτίμηση και το σεβασμό των άλλων. Πίστευα ότι αυτές οι αρετές δεν αποκτώνται με κουρίκουλουμ ούτε, βέβαια, με πλάνο για να βγει η ύλη, αλλά με προσέγγισή τους, με ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησής τους, με την καλλιέργεια εσωτερικών κινήτρων για την απόκτηση της γνώσης. Πίστευα ότι οι τελικές εξετάσεις δεν έχουν καμιά παιδαγωγική αξία, αφού δεν δίνουν περιθώριο βελτίωσης, αλλά απλώς κατατάσσουν τους μαθητές μέσω μιας κλίμακας που δεν λέει τίποτε. Πίστευα ότι, εφόσον υπάρχουν, στόχο έχουν να δώσουν στο μαθητή την αφορμή να συνοψίσει και να οργανώσει τις γνώσεις του και να τον ασκήσουν στη συγκέντρωση της σκέψης σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο και όχι να τον απορρίψουν ή να του ανοίξουν το δρόμο για μια επαγγελματική πορεία. Πίστευα ότι η γνώση είναι προνόμιο ελεύθερων ανθρώπων και μεταδίδεται με ενδιάμεσο ελεύθερους ανθρώπους που αγαπούν αυτό που κάνουν. Πίστευα ότι οι μαθητές δεν μαθαίνουν όπως οι μηχανές, εκτός αν στόχος μας είναι να παραγάγουμε υβρίδια ανθρωπομηχανών. Πίστευα ότι, όταν η κοινωνία βρίσκεται σε πνευματική και ηθική έξαρση, το σχολείο στοχεύει στην ένταξη των μαθητών σ’ αυτή την κοινωνία, αλλά όταν η κοινωνία βρίσκεται σε παρακμή, το σχολείο παλεύει να προετοιμάσει ανθρώπους που θα αλλάξουν την κοινωνία.
Οι Αγωνιστικές Παρεμβάσεων-Κινήσεις-Συσπειρώσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης οργάνωσαν στις 23 Φλεβάρη 2014, στο Μαράσλειο Διδασκαλείο, ημερίδα με τίτλο «Οι αξιολογητές ξανάρχονται! Η αντίσταση στην αξιολόγηση και το πρόταγμα για ένα άλλο σχολείο».
Δείτε τα βίντεο με τη συζήτηση της Α” Ενότητας.
Έναρξη της ημερίδας με το χαιρετισμός από το συντονιστή X. Kανδηλώρο, εκπρόσωπο των Παρεμβάσεων στο ΙΠΕΜ-ΔΟΕ
Παρέμβαση του καθηγητή Κώστα Σκορδούλη
Μαυρογιώργος Γιώργος, ομότιμος καθηγητής Παν. Ιωαννίνων: «Από τον επιθεωρητισμο στην ολοκληρωτική αξιολόγηση και την ολοσχερή διάλυση του δημόσιου σχολείου»
Η εκπαίδευση στον ορίζοντα της κοινωνικής χειραφέτησης.
Το κομφορμιστικό έθος του μεταμοντερνισμού.
Η εκπαίδευση, στο βαθμό που είναι σκόπιμη, συστηματική και οργανωμένη δραστηριότητα απαιτεί κατανόηση της εποχής, τόσο ως συνόλου δοσμένων κυρίαρχων χαρακτηριστικών (κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων, πολιτισμικών επιτεύξεων, χαρακτηριστικών της εργασίας, κυρίαρχων ιδεών-ιδεολογιών), όσο και ως φάσματος δυνατοτήτων εξέλιξής της, οι οποίες ορίζονται αποφασιστικά από τις αντιθέσεις του παρόντος, καθώς και από τις τάσεις επίλυσης – υπέρβασης τους.
Σήμερα, βέβαια η σύζευξη της εκπαίδευσης με στάσεις και ιδεώδη που προτάσσουν τη σφαιρική κατανόηση και αλλαγή της κοινωνικής ολότητας κάθε άλλο παρά αυτονόητη θα μπορούσε να θεωρηθεί. Παραπέμπει μάλιστα σε επιδιώξεις, οι οποίες στο πρόσφατο παρελθόν γνώρισαν δριμύτατη κριτική και απόρριψη εκ μέρους του περιβόητου μεταμοντερνιστικού ρεύματος σκέψης.
Είναι αλήθεια ότι ο μεταμοντερνισμός δεν προκαλεί πια έντονο ενδιαφέρον και συζήτηση, όπως συνέβαινε παλαιότερα, ίσως γιατί ορισμένες ιδέες του είναι πλέον τόσο διάχυτες και οικείες, που λειτουργούν ως κοινοί τόποι, εκλαμβάνονται ως δεδομένα στοιχεία της σύγχρονης πολιτισμικής πραγματικότητας. Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια σύζευξης της εκπαίδευσης με την προβληματική της κοινωνικής χειραφέτησης βρίσκεται αναπόδραστα σε τροχιά σύγκρουσης με τη μεταμοντερνιστική ιδεολογία, η οποία στα προτάγματα ριζικής κοινωνικής αλλαγής δεν βλέπει τίποτε άλλο παρά μεγάλες αφηγήσεις που ενέχουν ολοκληρωτικές και καταπιεστικές συνέπειες.
Αγωνιστική Παρέμβαση ΕΛΜΕ Λέσβου 