Η κυβέρνηση καλεί τους εκπαιδευτικούς να συμφωνήσουν για ένα Λύκειο που θα παρέχει λιγότερη γνώση, θα έχει λιγότερους μαθητές, θα εργάζονται λιγότεροι καθηγητές, θα έχει περισσότερες εξετάσεις, και θα αξιολογείται με βάση τις επιδόσεις των μαθητών.
Στη συνάντηση με το Δ.Σ της ΟΛΜΕ, την Πέμπτη 14/9/2017, ο Υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έδωσε καμιά θετική απάντηση στα οξυμμένα και επείγοντα προβλήματα του δημόσιου σχολείου και των εκπαιδευτικών, αλλά επιχείρησε για άλλη μια φορά να αξιοποιήσει επικοινωνιακά τη συνάντηση αυτή για την καλλιέργεια κλίματος συναίνεσης και διαλόγου προκειμένου να υλοποιήσει το αντιδραστικό σχέδιο για το Νέο Λύκειο που εξήγγειλε ο ίδιος και ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας στη ΔΕΘ.
Οι «φιλοφρονήσεις» προς το Δ.Σ της ΟΛΜΕ συνοδεύτηκαν από την άρνηση του να γίνει ουσιαστική συζήτηση για το Λύκειο γιατί επιδιώκει να γίνει μια ανταλλαγή απόψεων σε βάθος και συζήτηση με την ΟΛΜΕ για αυτό, προτείνοντας να φτιαχτεί μια ομάδα εργασίας με το Δ.Σ της ΟΛΜΕ (!!!), για να συζητηθεί αποκλειστικά το θέμα του Λυκείου.
Στις διαπιστώσεις μας ότι οι βασικοί άξονες του νέου Λυκείου έχουν εξαγγελθεί και άρα η συζήτηση δεν μπορεί να γίνει από μηδενική βάση και πως το σχέδιο για το Λύκειο θα προκαλέσει νέα εκρηκτικά πλεονάσματα, εκπαιδευτικών οι απαντήσεις ήταν γενικόλογες και ασαφείς. Ήταν δε χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Γ.Γ του Υπουργείου Παιδείας ότι βλέπουν τους καθηγητές σε επίπεδο περιφέρειας. (more…)
Ήδη από τον Φεβρουάριο του 2017 το υπουργείο Παιδείας έχει στα χέρια του την ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η έκθεση, αν και δημοσιευμένη στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ[1], κατά ένα παράξενο τρόπο παραμένει κρυφή από την ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα, καθώς μέχρι τώρα έχουν παρουσιαστεί μόνο επιμέρους πλευρές της μέσω επιλεκτικών διαρροών από τον κυβερνητικό τύπο[2] ενώ το Υπ. Παιδείας ισχυρίζεται ακόμα και στις επίσημες συναντήσεις του με τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες (ΟΛΜΕ – ΔΟΕ) ότι δεν την γνωρίζει και την αναμένει!
Στο παρόν άρθρο θα επικεντρωθούμε συνοπτικά στους βασικούς άξονες των προτάσεων του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και θα εξετάσουμε στη βάση αυτής της παρουσίασης δύο κρίσιμες -κατά τη γνώμη μας- διαστάσεις, αφενός τον βαθμό συμμόρφωσης του υπουργείου στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΟΟΣΑ και αφετέρου τον βαθμό διαφοροποίησης της σημερινής ενδιάμεσης έκθεσης του ΟΟΣΑ, σε σχέση με τις προτάσεις που ο ίδιος είχε καταθέσει το 2011. Οι δύο διαστάσεις ασφαλώς αλληλοδιαπλέκονται κι είναι κρίσιμες για την κατανόηση των γενικότερων πολιτικών σχεδιασμών των αστικών δυνάμεων στο πεδίο του σχολείου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κι ο ίδιος ο υπουργός Παιδείας ισχυρίζονται ότι ο ρόλος του ΟΟΣΑ είναι απλά συμβουλευτικός κι όχι δεσμευτικός και ταυτόχρονα ότι η νέα έκθεση δεν μπορεί παρά να λαμβάνει υπόψη της τα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και την ελληνική κοινωνία μετά το 2015.
Θυμίζουμε ότι η έκθεση ΟΟΣΑ του 2011 αποτέλεσε μια σημαντική τομή για την ελληνική εκπαίδευση. Η εκπαιδευτική πολιτική των κυβερνήσεων από το 2011 και μετά βασίστηκε πάνω στις πολύ συγκεκριμένες, νεοφιλελεύθερης κοπής, προτάσεις του ΟΟΣΑ. Ο εξορθολογισμός του σχολικού δικτύου διαμέσου μαζικών συγχωνεύσεων – καταργήσεων σχολικών μονάδων, η θεσμοθέτηση ανεξάρτητων αρχών αξιολόγησης σχολείων και πανεπιστημίων (ΑΔΙΠΠΔΕ-ΑΔΙΠ), το Π.Δ. 152 για την ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η αύξηση του διδακτικού ωραρίου, οι διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών και ο νόμος πλαίσιο για τα πανεπιστήμια αποτελούν μερικές μόνο εξειδικεύσεις της έκθεσης ΟΟΣΑ του 2011 για την ελληνική εκπαίδευση. Επομένως, κάθε άλλο παρά συμβουλευτικό / τεχνοκρατικό ρόλο είχε ο ΟΟΣΑ τα τελευταία 6 χρόνια στη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής. (more…)
της Άννας Μπαχτή, εκπροσώπου των Παρεμβάσεων στο ΔΣ της ΟΛΜΕ,
του Μιχάλη Μιλτσακάκη πρώην εκπροσώπου των Παρεμβάσεων στο ΔΣ της ΔΟΕ
Κανέναν δεν ξαφνιάζει η διαπίστωση πως το εκπαιδευτικό κίνημα ως αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος βρίσκεται σε μία περίοδο βαθιάς κρίσης. Η αποσυσπείρωση από τα σωματεία και η απομάκρυνση από τις συλλογικές διαδικασίες δείχνει να αποκτά «μόνιμα» χαρακτηριστικά κυρίως μετά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η βίαιη εφαρμογή των μνημονίων και των επιδιώξεων του κεφαλαίου από την αυτοαποκαλούμενη «αριστερή» κυβέρνηση έσπειρε την απογοήτευση στον κόσμο της εργασίας, ο οποίος προσδοκούσε τουλάχιστον να «μπει φρένο» στις ακραίες εκδοχές της νεοσυντηρητικής αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση και στο χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, της περιόδου των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Οι κυρίαρχες δυνάμεις του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου, ρίχνοντας τα βάρη πολύ εύκολα στους εκπαιδευτικούς που «δεν συμμετέχουν, δεν αντέχουν την απεργία, δεν έρχονται στις Γ.Σ», αρνούνταιπλέον να οργανώσουν έστω στοιχειώδεις αμυντικούς αγώνες, απέναντι στα μέτρα που υλοποιούνται. Η ανυποληψία δεν εστιάζεται μόνο στο επίπεδο των τριτοβάθμιων οργανώσεων ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που έτσι και αλλιώς αντιμετωπίζονταν με καχυποψία από τους εκπαιδευτικούς, αλλά και στο επίπεδο των Ομοσπονδιών, ΟΛΜΕ-ΔΟΕ και των πρωτοβάθμιων σωματείων.
Την ίδια στιγμή όμως, εξαιτίας της ραγδαίας επιδείνωσης των συνθηκών ζωής, των εργασιακών δικαιωμάτων και της κατάστασης του δημόσιου σχολείου, που στο αμέσως επόμενο διάστημα θα πάρει νέα ποιοτικά, αντιδραστικά χαρακτηριστικά, η συζήτηση και η αγωνία στο ευρύτερο πρωτοπόρο αγωνιστικό κομμάτι της εκπαίδευσης ανοίγειμε νέους όρους για το «αν και πως μπορούμε να πάμε αλλιώς». (more…)
Όχι στην εφαρμογή της αξιολόγησης μέσα από δήθεν συλλογικές διαδικασίες.
Δεν μετατρέπουμε τον σύλλογο διδασκόντων σε όργανο αξιολόγησης
Κήρυξη απεργίας – αποχής
Με νωπές τις διατάξεις του 4ου μνημονίου που επιβάλλουν σκληρά μέτρα ύψους, σχεδόν, 5 δις ευρώ η κυβέρνηση ψήφισε στη Βουλή και προχωρεί σε εφαρμογή του νέου νόμου για την επιλογή διευθυντών σχολικών μονάδων. Η επιλογή και αξιολόγηση των στελεχών εκπαίδευσης είναι μέρος του 4ου Μνημονίου για την εκπαίδευση – τριετούς σχεδίου για την εκπαίδευση, το οποίο στηρίζεται στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ και αφορά την εξοικονόμηση πόρων, την προώθηση της μαθητείας στη Τεχνική Εκπαίδευση, την αυτονομία της σχολικής μονάδας, την αξιολόγηση όλων (σχολικής μονάδας, στελεχών και εκπαιδευτικών). Στα παραδοτέα τον Ιούνιο του 2017 περιλαμβάνεται και η πρώτη φάση της αξιολόγησης στο δημόσιο (αξιολόγηση στελεχών), σε πλήρη ταύτιση με το χρονοδιάγραμμα του υπουργείου για την επιλογή διευθυντών.
Ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με αφορμή την απόφαση του ΣΤΕ να κρίνει αντισυνταγματικό το νόμο Μπαλτά – Κουράκη, βασίζεται σε όλο το αντιδραστικό νομοθετικό πλαίσιο που ισχύει εδώ και χρόνια (Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας, Καθηκοντολόγιο, ν.3848/10 – Διαμαντοπούλου, ν.4186/13 – Αρβανιτόπουλου). Είναι εφαρμογή ακριβώς των διαδικασιών αξιολόγησης που προβλέπονται στο ν. 4369/16 – Βερναδάκη – για την αξιολόγηση στο Δημόσιο στο τμήμα που αφορά την αξιολόγηση του προϊσταμένου από τους υφισταμένους. Το Σεπτέμβρη του 2017 σχεδιάζουν να βάλουν σε εφαρμογή και το υπόλοιπο κομμάτι της αξιολόγησης.
Πιο συγκεκριμένα για τη διαδικασία επιλογής των διευθυντών προβλέπεται:(more…)
Τον περασμένο Νοέμβριο στην πολιτεία της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε ένα πολύ ενδιαφέρον δημοψήφισμα για το αν θα έπρεπε να επεκταθούν τα λεγόμενα charter schools. Αν και παράδοξο για τα ελληνικά δεδομένα να γίνεται δημοψήφισμα για ζητήματα εκπαιδευτικής πολιτικής, το συγκεκριμένο δημοψήφισμα πήρε μεγάλες πολιτικές διαστάσεις, φτάνει να αναλογιστούμε ότι ψήφισαν περίπου 3.5 εκατομμύρια άνθρωποι και ξοδεύτηκαν 40 εκατ. δολάρια για την εκλογική καμπάνια των δύο αντίπαλων στρατοπέδων που είναι και το υψηλότερο ιστορικά για τη συγκεκριμένη πολιτεία. Το ερώτημα, αν και παραπλανητικό, καθώς δεν αφορούσε συνολικά την πολιτική απέναντι στα charter schools, αλλά τη δημιουργία ή όχι 12 καινούριων charters, μετατράπηκε σε μια συνολική πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των υποστηρικτών της επιχειρηματικής δράσης στα σχολεία και των εκπαιδευτικών σωματείων και των συλλογικοτήτων που υπερασπίζονται το δημόσιο σχολείο και βλέπουν τη μόρφωση ως συλλογικό κοινωνικό δικαίωμα.
Τα charter schools, δηλαδή σχολεία δημόσιας χρηματοδοτήσης αλλά ιδιωτικού επιχειρηματικού ελέγχου, αποτελούν την αιχμή του δόρατος του διεθνούς νεοφιλελευθερισμού, ενώ στις ΗΠΑ, ειδικότερα, ισχυρά καπιταλιστικά συγκροτήματα, όπως το ίδρυμα Melinda & Bill Gates και το Walton Education Foundation είναι βασικοί υποστηρικτές τους. Το γεγονός ότι μεγιστάνες του κεφαλαίου, των οποίων το εισόδημα ισοδυναμεί συχνά με το ΑΕΠ ολόκληρων χωρών, είναι υποστηρικτές των συγκεκριμένων σχολείων είναι ενδεικτικό των ενδιαφερόντων του κεφαλαίου για το δημόσιο σχολείο και την καπιταλιστική αναδιάρθρωσή του. Αντίστοιχα, σε πολιτικό επίπεδο, το κίνημα των charter schools έχει διακομματική πολιτική υποστήριξη, καθώς και τα δύο τελευταία μεγάλα ομοσπονδιακά εκπαιδευτικά προγράμματα το No Child Left Behind (NCLF) και το Race to the Top των κυβερνήσεων Μπους και Ομπάμα στόχευαν στην επέκταση των συγκεκριμένων σχολείων.
Το αναπάντεχο αποτέλεσμα και η συντριπτική νίκη του ΟΧΙ, των υποστηρικτών δηλαδή του δημόσιου σχολείου, με 62%, αποτελεί, από αυτή την άποψη, μια μεγάλη ήττα των καπιταλιστικών δυνάμεων στις ΗΠΑ στο πεδίο του σχολείου, αλλά και του αμερικάνικου πολιτικού κατεστημένου τόσο της συγκεκριμένης πολιτείας, όσο και ευρύτερα. Μια ήττα που κατά τη γνώμη μας έχει ένα ευρύτερο διεθνές ενδιαφέρον και αξίζει να απασχολήσει λίγο περισότερο τις δυνάμεις εκείνες που μάχονται για την υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν σχολείου για όλα τα παιδιά της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Σε μεγάλο βαθμό, όπως θα ισχυριστούμε και παρακάτω, αποδεικνύεται ότι το σχολείο της αγοράς δεν είναι μια εκπαιδευτική νομοτέλεια και ασφαλώς το εκπαιδευτικό κίνημα στην Ελλάδα δεν είναι απολίθωμα του παρελθόντος, μια συντεχνία με ιδεολογικές αγκυλώσεις που αδυνατεί να παρακολουθήσει το νέο της σχολικής αυτονομίας και της εκπαιδευτικής επιχειρηματικότητας. Εκτός και αν βαφτίσουμε τη Μασαχουσέτη του MIT, του Χάρβαρντ και του Ταφτς διεθνής έδρα του εκπαιδευτικού λαϊκισμού.
Τα δύο στρατόπεδα
Ποιοι όμως συγκρούστηκαν πραγματικά στο δημοψήφισμα της Μασαχουσέτης ; (more…)
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προσπαθεί να παραπλανήσει για άλλη μια φορά τον ελληνικό λαό με το νέο success story των βραχυπρόθεσμων μέτρων για το χρέος και τη σταθεροποίηση της οικονομίας, ωστόσο η αλήθεια πως έχουν συμφωνήσει στο Εurogroup στο κλείσιμο της β΄αξιολόγησης με όλα τα αντιδραστικά αντεργατικά μέτρα, τη διατήρηση των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 3,5%, στη διατήρηση του δημοσιονομικού κόφτη και όλων των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων του 3ου μνημονίου. Όλη αυτή η επίπλαστη αισιοδοξία των Θεσμών και της Κυβέρνησης δεν μπορούν να κρύψουν τη βαρβαρότητα των μέτρων που παζαρεύουν σε κλειστά γραφεία.
Υποκατώτατο μισθό των 200 και 300 ευρώ, αυξάνοντας τον τωρινό αριθμό των 500.000 εργαζόμενων που ζουν σήμερα με μισθό κάτω από το βασικό και προτείνει ο νεοπροσλαμβανόμενος να παίρνει μικρότερο μισθό τα πρώτα δύο χρόνια, στο όνομα της απόκτησης εμπειρίας!
Ομαδικές απολύσεις και νέες “ευφάνταστες” μορφές επισφάλειας (low/zero-hour contracts, mini jobs, midi jobs, teleworking κλπ).
Αμετάβλητο μισθό για όλον τον εργασιακό βίο (single minimum wage system), σύμφωνα με το οποίο ο εργαζόμενος θα λαμβάνει τον ίδιο μισθό κατά την είσοδο στην εργασία και κατά την έξοδο από αυτήν! Χορήγηση του επιδόματος ανεργίας στους εργοδότες για να προσλαμβάνουν τζάμπα εργατικό δυναμικό.
Νέο συνδικαλιστικό νόμο που περιορίζει δραστικά το δικαίωμα στην απεργία και τη συλλογική διεκδίκηση, ενώ νομιμοποιεί το lock out και την εργοδοτική αντεκδίκηση.
Από κοντά ο ΣΕΒ ζητάει ακόμα μεγαλύτερη μείωση του αφορολογήτου για τις επιχειρήσεις με ταυτόχρονη αύξηση της φορολογίας σε μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους και συνταξιούχους και νέα μέτρα για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων δηλ. οι πολιτικές μοιράσματος της ανεργίας και της φτώχειας, όπως η χορήγηση του επιδόματος ανεργίας όχι στους άνεργους (!) αλλά στις επιχειρήσεις για να προσλαμβάνουν τζάμπα εργατικό δυναμικό, τα νέα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας», οι μαθητείες και πρακτικές κάθε είδους. Παράλληλα το εργοδοτικό έγκλημα της αλυσίδας… ταχυ-σφαγείων Έβερεστ ανέδειξε με τραγικό τρόπο την εργασιακή ζούγκλα που έχει στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας.
Ο Υπουργός Παιδείας ξεκαθάρισε στις δύο εκπαιδευτικές ομοσπονδίες πως το κράτος έχει συνέχεια. Θα εφαρμόσει πλήρως το 3ο Μνημόνιο και τις επιταγές ΕΕ – ΟΟΣΑ. Κρατά επτασφράγιστο μυστικό το 3ετες στρατηγικό σχέδιο που διαπραγματεύεται με τους δανειστές έχοντας ως βάση τα πορίσματα του «κακόφημου εθνικού διαλόγου» και των πορισμάτων Λιάκου και Γαβρόγλου. Αυτονομία, ευελιξία, αξιολόγηση, εξορθολογισμός προσωπικού και σχολείων, μηδενικοί διορισμοί, ένταση των ταξικών φραγμών, είναι η πολιτική του Υπ. Παιδείας. Βιάζονται να νομοθετήσουν τα μέτρα πριν το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης και προαναγγέλλουν νομοσχέδιο σκούπα για την εκπαίδευση. (more…)
ΔΗΛΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩΝ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΠΕ & ΔΕ 11 3 2016
Επικοινωνιακό παιχνίδι-καμία δέσμευση από το υπουργείο
Για επικοινωνιακό παιχνίδι – φύλλο συκής για τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ήθελε ο υπουργός παιδείας, τη σημερινή συνάντησή του με τα ΔΣ της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ.
Τα ΔΣ των δύο εκπαιδευτικών ομοσπονδιών, κλήθηκαν σε συνάντηση, από τον κ. Φίλη, με θέμα τους διορισμούς/προσλήψεις εκπαιδευτικών.
Στην τοποθέτηση των εκπροσώπων των δύο Ομοσπονδιών, τέθηκε το επείγον ζήτημα μαζικών διορισμών μονίμων εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των κενών και άμεσης κατάργησης του ν.3848 της Διαμαντοπούλου. Κλήθηκε η κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας, να μη χρησιμοποιεί τη νομολογία του ΣτΕ, για να κρύψει τις πολιτικές επιλογές του, να υπηρετήσει τις μνημονιακές επιταγές και τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΟΟΣΑ και να δεσμευτεί σε συγκεκριμένο αριθμό και χρονοδιάγραμμα διορισμών για φέτος. Παράλληλα να καταθέσει την πρότασή του για το σύστημα διορισμών και προσλήψεων.
Ο υπουργός αντί δεσμεύσεων και συγκεκριμένης πρότασης, επανάλαβε την πρόθεσή του για 20.000 διορισμούς, εντός τριετίας, αν το επιτρέψουν οι Θεσμοί στους οποίους θα καταθέσει σχετική μελέτη την ερχόμενη εβδομάδα Η έγκριση θα έρθει, εφόσον τα αποτελέσματα της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος διευκολύνουν να εξευρεθεί το αναγκαίο κονδύλι. Κάλεσε μάλιστα τις ομοσπονδίες να στηρίξουν με κινητοποιήσεις τον «αγώνα» που δίνει! Ως δικαιολογία για τους μηδενικούς διορισμούς φέτος, παρά την ανακοίνωση της ίδιας πρόθεσης του ομολόγου του πέρσι, χρησιμοποίησε την επαναφορά των διαθεσίμων. Επικαλέστηκε τη νομολογία του ΣτΕ για να δικαιολογήσει νέες αντιεκπαιδευτικές επιλογές, στο όνομα των αξιοκρατικών κριτηρίων. Έτσι δήλωσε ότι οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί, πλην δασκάλων και νηπιαγωγών, δε διαθέτουν εκπαιδευτική επάρκεια και πρέπει να ανευρεθεί τρόπος πιστοποίησης της διδακτικής τους ικανότητας. Ανακοίνωσε ότι οι πίνακες αναπληρωτών πλέον θα γίνονται υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ κι όχι του υπουργείου παιδείας και επισήμανε ότι αμφισβητείται η προϋπηρεσία των αναπληρωτών πριν το 2006–07, που τα στοιχεία δεν υπάρχουν σε ηλεκτρονική μορφή. Στον επίλογο ζήτησε και τη νομική βοήθεια των Ομοσπονδιών(!), με γνωμοδοτήσεις και νομική τεκμηρίωση των θέσεών τους.
Στην επιμονή των Ομοσπονδιών για την κατάθεση συγκεκριμένων προτάσεων και ανάληψη της πολιτικής τους ευθύνης, ο υπουργός απάντησε ότι θα «κατατεθεί μεταβατική νομοθετική ρύθμιση για τους διορισμούς και τις προσλήψεις της σχολικής χρονιάς 2016-17», μέσω τριών πινάκων (μόνιμων διορισμών, αναπληρωτών, ειδικής αγωγής) με προτεραιότητα στην ειδική αγωγή, την Α/θμια και τέλος τη Β/θμια Εκπαίδευση, ενώ το νέο σύστημα των μόνιμων διορισμών θα συζητηθεί σε βάθος χρόνου. Κατόπιν τούτων, δεν υπήρχε αντικείμενο συζήτησης και τα ΔΣ αποχώρησαν. (more…)
…είναι ο αθώος τίτλος ενός σαρκαστικού βίντεο κλιπ που έβγαλε το συνδικάτο μετάλλου Γερμανίας (IG Metall) για να καταγγείλει τον επιλεκτικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και τις αδικίες που επιφέρει. O τίτλος αναφέρετε σε ένα παραδοσιακό γερμανικό χριστουγενιάτικο παιδικό τραγούδι. Μια τρυφερή παιδική φωνούλα τραγουδάει σε γνωστό ρυθμό και περιγράφει πως πετιούνται ένα-ένα τα παιδάκια εκτός συστήματος.
Το κλιπ εντάσσεται στην καμπάνια “Επανάσταση Εκπαίδευση” (Revolution Bildung) που ξεκίνησε τον περασμένο Μάρτιο το συνδικάτο IG Metall. Με δράσεις σε όλη τη Γερμανία προσπαθεί να αναδείξει τις κατάφορες αδικίες του γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος με στόχο να συσπειρώσει μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές και νέους εργαζόμενους “Για καλή εκπαίδευση. Για όλους.” (Für gute Bildung. Für alle.)
Αυτό το τόσο “σύγχρονο” μοντέλο εκπαίδευσης, που εφαρμόζεται στη Γερμανία και σε άλλες χώρες, είναι το μοντέλο που προωθεί o ΟΟΣΑ … “για την ποιοτική βελτίωση της εκπαίδευσης” με στόχο την οικοδόμηση μιας πιο ανταγωνιστικής «Κοινωνίας της Γνώσης». Στην πραγματικότητα όμως σημαίνει διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας.Κομβικό ρόλο για την επίτευξή της παίζει η αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών. Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση δεν είναι επομένως μόνον αγώνας για την υπεράπιση της δουλειάς μας, αλλά πάλη για την υπεράσπιση ενός πολύτιμου κοινωνικού αγαθού, της παιδείας.
Αγωνιστική Παρέμβαση ΕΛΜΕ Λέσβου 