Πρόταση για τη συγκρότηση σε σώμα του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λέσβου

Η Γενική Συνέλευση της 21ης Μαΐου δεν είχε απαρτία και θα επαναληφθεί την Πέμπτη 28 Μαΐου στον αύλειο χώρο των Κεντρικών Λυκείων στις 19.00.

 

Επειδή στη συζήτηση που έγινε την Τρίτη 21/5 τέθηκε το ζήτημα της μη συγκρότησης του προεδρείου της ΕΛΜΕ Λέσβου επαναδημοσιεύουμε την πρόταση της Αγωνιστικής Παρέμβασης για τη συγκρότηση του προεδρείου που καταθέσαμε από την πρώτη συνεδρίαση (19/6/2019).

Πρόταση

για τη συγκρότηση σε σώμα του ΔΣ της ΕΛΜΕ Λέσβου,

για μια προγραμματική συμφωνία σε αγωνιστική κατεύθυνση,

για τη λειτουργία του σωματείου

Το Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. Λέσβου, με το νέο συσχετισμό των δυνάμεων, όπως αποτυπώθηκε στις τελευταίες εκλογές, μπορεί και πρέπει να συγκροτηθεί σε ένα προεδρείο στη βάση μιας προγραμματικής – αγωνιστικής συμφωνίας πάνω σε κάποιες βασικές αρχές για τη λειτουργία του σωματείου. Οι παρατάξεις που θα δεσμευτούν σε μία τέτοια συμφωνία πρέπει, πιστεύουμε, να πάρουν τις θέσεις ευθύνης- του Προέδρου, του Αντιπροέδρου και του Γενικού Γραμματέα- και αυτό θα μπορούσε να γίνει είτε αναλογικά είτε και με κυκλική, εκ περιτροπής θητεία των παρατάξεων αυτών στις θέσεις αυτές.

Δεν μπορεί να δοθεί καμία ψήφος σε παρατάξεις και συνδικαλιστές που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για την αποδυνάμωση και την καταρράκωση του κύρους του σωματείου όλα αυτά τα χρόνια· εν προκειμένω στη ΔΑΚΕ. Εκτός του ότι πρόκειται για συνδικαλιστική παράταξη που τάσσεται από θέσεις αρχής στην εξυπηρέτηση του κεφαλαίου και όχι των εργαζομένων, πρόκειται για την εν δυνάμει κυβερνητική παράταξη, με ότι αυτό συνεπάγεται για το ρόλο της στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τη ΔΑΚΕ Λέσβου με την παραλυτική για το σωματείο διετή πλειοψηφία, τη μισαλλόδοξη ρητορική των «λαθρομεταναστών» και την εν γένει ακροδεξιά ατζέντα.

Η συμφωνία αυτή ανάμεσα σε διαφορετικές παρατάξεις δεν προϋποθέτει προφανώς ταύτιση, αλλά ούτε και απαραίτητα σύγκλιση στις πολιτικές τους θέσεις και αρχές. Δεν τούς επιβάλλει την υιοθέτηση κοινών πλαισίων, αλλά περιλαμβάνει συγκεκριμένους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς όρους που εξασφαλίζουν την λειτουργικότητα της ίδιας αυτής της συμφωνίας. Οι όροι αυτοί θα πρέπει –πολύ συνοπτικά- να είναι:

• Η επαναλειτουργία του σωματείου με την εξασφάλιση προϋποθέσεων για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή των συναδέλφων στις λειτουργίες του, τον ορισμό –αλλά και την προσπάθεια μαζικοποίησης- των Γενικών Συνελεύσεων, ώστε ο κλάδος να πάρει τις τύχες του στα χέρια του. Με λειτουργικό, ζωντανό ΔΣ που θα θέτει τα σοβαρά ζητήματα και θα οργανώνει τους αγώνες των συναδέλφων, που θα σέβεται τις αποφάσεις τους όπως αυτές εκφράζονται στις Γενικές Συνελεύσεις.
• Η επαναφορά του σωματείου στις καταστατικές του αρχές της αλληλεγγύης των λαών, κατά του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Ειδικά στο σήμερα, ειδικά στην Ευρώπη-φρούριο, ειδικότερα ακόμα στη Λέσβο αυτό είναι πιο απαραίτητο από ποτέ.
• Ούτε βήμα πίσω από τις βασικές διεκδικήσεις του κλάδου, όπως αυτές έχουν σχηματοποιηθεί μέσα στα χρόνια δημόσιου διαλόγου και αγώνων της εκπαιδευτικής κοινότητας. Επιγραμματικά/παραδειγματικά αναφέρονται οι αυξήσεις στους μισθούς και συντάξεις σύμφωνα με το κόστος ζωής, η κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων, η επαναφορά του ωραρίου στα προ του 2013 επίπεδα, η ριζική μείωση των μαθητών ανά τμήμα κοκ.
• Όχι σε κάθε αξιολόγηση. Η αξιολόγηση, οποιοδήποτε μανδύα και αν φορέσει (πχ αποτίμηση), δεν μπορεί παρά να έχει ως στόχους τη χειραγώγιση, τη βαθμολογική και μισθολογική καθήλωση ή και την απόλυση των συναδέλφων.
• Όχι στο προσοντολόγιο για τις προσλήψεις αναπληρωτών. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί όλων των αναπληρωτών.

Θεωρούμε τους όρους αυτούς θεμελιώδεις για μία οποιαδήποτε συμμετοχή μας στο προεδρείο του διοικητικού συμβουλίου· θεωρούμε επίσης ότι οι όροι αυτοί σέβονται οποιονδήποτε συνδικαλιστή και οποιαδήποτε παράταξη θα μας ενδιέφερε να συγκροτήσουμε μαζί προεδρείο· θεωρούμε τους στόχους που εκπορεύονται από τους όρους αυτούς εφικτούς και σε κάθε περίπτωση ικανούς να πυροδοτήσουν τους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος στο άμεσο μέλλον.

 

Αγωνιστική Παρέμβαση

Μυτιλήνη, 10-06-2019

 

 

 

 

 

Για τη λεσβιακή «Νύχτα των Κρυστάλλων»

Στις 22 Απριλίου του 2018 γίναμε μάρτυρες ενός από τα σοβαρότερα περιστατικά μαζικής βίας εναντίον μεταναστών, τόσο για τα δεδομένα της Λέσβου, αλλά και της Ελλάδας γενικότερα.

Εκείνο το απόγευμα, η ακροδεξιά ομάδα «Πατριωτική Κίνηση Μυτιλήνης» καλεί μέσω διαδικτύου, συγκέντρωση στην καθιερωμένη υποστολή της σημαίας στην πλατεία Σαπφούς.

Στο κάλεσμα της ανταποκρίθηκε ένας συρφετός από «χριστιανούς, πατριώτες οικογενειάρχες» αλλά και διάφοροι παρακρατικοί του ακροδεξιού χώρου.

Μέλη της Πατριωτικής Κίνησης και της διαλυμένης Χρυσής Αυγής αλλά όχι μόνο. Ανάμεσα τους και μέλη της δημοτικής αρχής αλλά και του εμπορικού συλλόγου Μυτιλήνης. 300 άτομα περίπου.

Μετά και τη λήξη του ποδοσφαιρικού αγώνα που «έκρινε πρωτάθλημα», μαζί τους ενώθηκε και ένα μεγάλο μέρος οπαδών διαφόρων ομάδων. Όλοι μαζί κινήθηκαν εναντίον 150 μεταναστών και 100 περίπου αλληλέγγυων.

Ανάμεσα στους μετανάστες οι οποίοι διαμαρτύρονταν για τις απάνθρωπες συνθήκες στο κέντρο κράτησης της Μόριας, αλλά και τον εγκλωβισμό τους στη Λέσβο, υπήρχαν και πολλά μικρά παιδιά.

Για τη λειτουργία του Σωματείου

 

Μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της ΕΛΜΕ Λέσβου

     Μετά από μια μακρά περίοδο απουσίας από το Σωματείο, από τις συνελεύσεις κι από οποιαδήποτε κινητοποίηση, η συνδικαλιστική παράταξη της ΔΑΚΕ στη Λέσβο έκανε ολική επαναφορά με τέσσερις έδρες στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΛΜΕ, γεγονός που γιόρτασε -σύμφωνα με δημοσίευμα- στην ταβέρνα «Υπουργείον Κραιπάλης και Καταχρήσεων» με τον βουλευτή της ΝΔ Χαράλαμπο Αθανασίου. Συνεπώς, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει την αυτοδυναμία και μπορεί να πάρει μόνη της όποια απόφαση επιθυμεί.

Τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κατάστασης, δόθηκαν στην «αυγή» της πρώτης συνεδρίασης, όταν ξεκαθαρίστηκε στους εκπροσώπους των Παρεμβάσεων, των ΣΥΝΕΚ και του ΠΑΜΕ ότι «πρέπει να ξεχάσουν τα ψηφίσματα αλληλεγγύης σε λαθρομετανάστες».

Στη συνέχεια, καθ’ όλο το σχολικό έτος 2017-2018 η ΔΑΚΕ ξεκουραζόταν. Δεν ήταν προεκλογική χρονιά βλέπετε…. Στο τέλος όμως του έτους, έθεσε και πάλεψε με ανακοινώσεις, δύο θέματα: Την απελευθέρωση των Ελλήνων στρατιωτικών της Ανδριανούπολης και την αντικαταστατική αναίρεση (ΔΣ 13/6/2018) της απόφασης της Γενικής Συνέλευσης της (06/02/2015) για την απερίφραστη καταδίκη του εθνικοσοσιαλιστή, μέλους της ΔΑΚΕ, Βασίλη Μακρυπούλια. Προφανώς, δεν την απασχόλησε η αδιοριστία, οι τοποθετήσεις των συναδέλφων (ορισμένες εκ των οποίων έγιναν με εξώδικα), οι διαθέσεις των εκπαιδευτικών σε τρία και τέσσερα σχολεία και τα υπόλοιπα θέματα που απασχολούν καθημερινά πλήθος συναδέλφων.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΛΟΓΟΙ ΣΕ ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ: Η ΔΑΚΕ ΔΙΑΣΥΡΕΙ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ ΤΗΝ ΕΛΜΕ ΛΕΣΒΟΥ

Στην πρόσφατη (μνημονιακή) περίοδο του συνδικαλιστικού κινήματος, η συνδικαλιστική παράταξη της ΔΑΚΕ μας έχει συνηθίσει σε δηλώσεις και υποδείξεις νομιμοφροσύνης. Η νομιμοφροσύνη όμως της ΔΑΚΕ Λέσβου φαίνεται να εξαντλήθηκε όταν ενημερώθηκε για την εισαγγελική έκκληση να μη χρησιμοποιείται ο όρος λαθρομετανάστης προς αποφυγή καλλιέργειας κλίματος ρατσισμού και ξενοφοβίας.

Συγκεκριμένα, στις 17-9-2018, συζητήθηκε το θέμα «Εισαγγελική Έκκληση για τον Όρο Λαθρομετανάστης» το οποίο έβαλε στην ημερήσια διάταξη ο αιρετός, αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ Λέσβου και πρόεδρος της ΔΑΚΕ Απόστολος Βαρελτζής, ο οποίος έκανε και την εισήγηση.

Στην εισήγηση δήλωσε ότι ο κλάδος πρέπει να ενημερωθεί για την ετυμολογία όλων των όρων που χρησιμοποιούνται για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, για να καταλήξει ότι ο όρος «λαθρομετανάστης» είναι αυτός που αποδίδει καλύτερα τον «παράνομο μετανάστη».

Με τον κο Βαρελτζή συμφώνησαν και τα υπόλοιπα μέλη της ΔΑΚΕ κι έτσι η εισήγηση πέρασε ως απόφαση της ΕΛΜΕ Λέσβου με 4 ψήφους (ΔΑΚΕ) ενώ μειοψήφησαν η Αγωνιστική Παρέμβαση και το ΠΑΜΕ. Η Αυτόνομη Πρωτοβουλία (ΣΥΝΕΚ) απουσίαζε από τη συνεδρίαση παρότι γνώριζε την ημερήσια διάταξη, μία τακτική που έχει ακολουθήσει σε αρκετές συνεδριάσεις, και αποτελεί προφανώς πολιτική απόφαση που συντελεί στην πλήρη παράλυση του σωματείου.