Εκδήλωση Μνήμης και Αγώνα για την 28η Οκτωβρίου

Η ΕΛΜΕ Λέσβου συμμετέχει στην παρακάτω εκδήλωση και  ενημερώνει ότι το υλικό της Έκθεσης «ο Λεσβιακός τύπος την περίοδο 1936-1945» θα παραμείνει στα αρχεία της ΕΛΜΕ και θα είναι στη διάθεση σχολείων και συναδέλφων για την εκπόνηση σχετικών εργασιών και προγραμμάτων

Ο Συντονισμός Σωματείων και Συλλογικοτήτων μετά το επιτυχημένο αντιφασιστικό-αντιρατσιστικό  συλλαλητήριο , που διοργάνωσε  στις 18/10/2016 συνεχίζει με τις δράσεις του επετειακή εκδήλωση  ΜΝΗΜΗΣ και ΑΓΩΝΑ με αφορμή τον εορτασμό της 28^ης Οκτωβρίου 1940.

Η εκδήλωση περιλαμβάνει:

• Έκθεση Λεσβιακού Τύπου από την Μεταξική περίοδο έως το 1945
• Αναφορά στην εκπαίδευση στην Ελεύθερη και στην κατεχόμενη Ελλάδα(1941-1944) από τον Αριστείδη Σγατζό, δάσκαλο , μέλος της ΕΓ του ΝΤ ΑΔΕΔΥ Λέσβου.
• Προβολή της ταινίας «Ένα τραγούδι για τον Αργύρη». Με φόντο το ολοκαύτωμα του Διστόμου παρουσιάζεται η ζωή και η πορεία του 4χρονου Αργύρη Σφουντούρη που επέζησε από τη σφαγή του Διστόμου.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 28 Οκτωβρίου 2016 και ώρα 7.30μ.μ. στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης.

Ο Ακίρα Κουροσάβα, οι δάσκαλοι και η σύγχρονη εκπαίδευση

«Χωρίς εσάς, χωρίς το στοργικό σας χέρι που απλώσατε στο μικρό φτωχό παιδί που ήμουν, χωρίς τη διδασκαλία και το παράδειγμά σας, τίποτα απ’ όλα αυτά δε θα ‘χε συμβεί».

Απόσπασμα από το γράμμα του Αλμπέρ Καμύ προς το δάσκαλό του Ζερμέν, αμέσως μετά το Νόμπελ λογοτεχνίας.

Γράφει ο Θανάσης Μπαντές

Stray Dog (Nora inu)
dir. Akira Kurosawa. 1949, Japan.

Η σκηνοθετική δυναμική του Κουροσάβα κρίνεται υπεράνω συζητήσεων. Καταδεικνύεται ολοφάνερα από τη θρυλική κινηματογραφική του πορεία, που όχι μόνο σάρωσε τα βραβεία – Όσκαρ με το Ρασομόν, Όσκαρ με το Ουζαλά, Χρυσό Λιοντάρι στη Βενετία με το Ρασομόν, βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου με το Μυστικό Φρούριο, ειδικό βραβείο στη Βενετία με τους 7 Σαμουράι, Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες με το Καγκεμούσα, Χρυσό βραβείο στη Μόσχα με το Ουζαλά – αλλά έμεινε στην ιστορία του κινηματογράφου ως στίγμα ποιητικής – δοκιμιακής έκφανσης της εικόνας. Γιατί δεν παραθέτει απλώς εικόνες που διαδέχονται η μια την άλλη στο πλαίσιο της καταγραφής μιας ιστορίας, αλλά πλάθει πορτρέτα που αποτελούν μια ολόκληρη ιστορία από μόνα τους. Η οργή, η χαρά, το μεγαλείο της φύσης, η σοφία της σιωπής, η εξουσία, η βία, ο έρωτας, ο θάνατος, η ανθρώπινη ασυνεννοησία, με δυο λόγια η βαθύτερη αναζήτηση του ανθρώπου, σχηματοποιούνται ως αδιάλειπτη καλλιτεχνική οπτική αποθεώνοντας το συναίσθημα της εικόνας. Γιατί η εικόνα δεν αφορά την ψυχρή αποτύπωση μιας κάμερας, αλλά τη συναισθηματική ένταση του καλλιτέχνη, που οφείλει να γίνει ορατή. Κι εδώ ακριβώς είναι το σημείο όπου η εικόνα μετατρέπεται σε τέχνη, είναι δηλαδή το πεδίο βολής του Κουροσάβα, που μετουσιώνει την εικόνα σε αισθητικό κριτήριο και διαρκή επικοινωνιακή τακτική.

Ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ για το Πολυτεχνείο, της Ανθής Παζιάνου

40 Νοέμβρηδες μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, επιχειρώντας το πρώτο ραδιοφωνικό ιστορικό ντοκιμαντέρ, η Ανθή Παζιάνου επιστρέφει από μικροφώνου σ’ εκείνες τις μέρες, αλλά και λίγο νωρίτερα, στις ημέρες της Χούντας.

Πώς φτάσαμε ως εκεί; Ένα αφιέρωμα με τέσσερα μέρη παρέα με τα τραγούδια που σημάδεψαν τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Με το μοντάζ του Νίκου Μυλωνά και τη δημοσιογραφική έρευνα της Ανθής Παζιάνου. Το αρχειακό υλικό είναι του Αντρέα Μπάλλα. Η ηχογράφηση έγινε στα στούντιο του Ράδιο Αίολος. www.aeolosradio.gr

17 λάθη, βούτυρο στο ψωμί του φασίστα

Ανάμεσα σε συνταγές μαγειρικής και φωτογραφίες με οπίσθια απλώνονται αυτές τις μέρες στις οθόνες μας βαθυστόχαστες αναλύσεις για το ναζισμό, το φασισμό, τη Χρυσή Αυγή και τις συλλήψεις στελεχών της.

Του Γιάννη Μπογιόπουλου

Πολλές από αυτές είναι τόσο ρηχές που οι συνταγές δίπλα τους φαντάζουν εμβριθείς και τα οπίσθια περισσότερο καλογραμμένα. Απόψεις αστόχαστες σε ένα χυλό που μέσα του ανακατεύονται, σαν να είναι ισότιμα συστατικά, το αίμα και οι τρίχες.
Ακόμα χειρότερα, ικανή ποσότητα από αυτά τα τραγικά και ανιστόρητα λάθη δεν είναι καν λάθη αλλά μια προπαγάνδα, μια ηθική και νοητική μηχανή του κιμά, με σκοπούς αλλότριους από την αντιμετώπιση του φασισμού.

Λάθος 1ο: “Φασισμός είναι… (συμπληρώστε)”.
Εδώ κάθε “comme il faut” σχολιογράφος βάζει ότι ενοχλεί την πολιτική / κοινωνική / αισθητική του θεωρία. Από την απεργία έως την τσίχλα στο πεζοδρόμιο. Ε, όχι! Ο φασισμός είναι ένα συγκεκριμένο αηδιαστικό πολιτικό μοντέλο, που βασίζεται σε ασύστολη κι αντιεπιστημονική ψευδολογία, διακρίνεται από θανατηφόρα εξουσιολαγνεία και έχει ένα μόνο κοινωνικό αποτέλεσμα: την ισοπέδωση του λαού προς όφελος ολίγων. Αυτό το λάθος, όταν δεν προέρχεται από πολιτική άγνοια (ή άνοια) είναι εσκεμμένη αλητεία. Οταν για παράδειγμα εξισώνονται τα τάγματα εφόδου με τη διαμαρτυρία.

Για το πρόγραμμα «Ευρωπαϊκή Μνήμη» που ταυτίζει τον κομμουνισμό με τον φασισμό (ψήφισμα της ΓΣ των προέδρων ΕΛΜΕ, 19.10.13)

Το Υπ. Εσωτερικών με σχετικό έγγραφο που απέστειλε προς Δήμους, Περιφέρειες και Αποκεντρωμένες Διοικήσεις, προωθεί το πρόγραμμα της Ε.Ε. «Ευρωπαϊκή Μνήμη». Με το πρόγραμμα αυτό επιχειρείται για μία ακόμα φορά η χυδαία και κατάπτυστη εξίσωση του κομμουνισμού με τον φασισμό. Προβάλλεται η επικίνδυνη και ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, που αποτελεί επίσημη πολιτική της Ε.Ε. και αναπαράγεται μέσα από τα σχολικά βιβλία.

Χαρακτηριστικά, οι αρμόδιοι αναφέρουν: «Τα επιδοτούμενα έργα αντανακλούν τις αιτίες της ανάδυσης των ολοκληρωτικών καθεστώτων στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία (ναζισμός, φασισμός, σταλινισμός και ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα)». Όσοι υλοποιήσουν τα προγράμματα αυτά θα επιδοτηθούν μέχρι και με 100.000 €! Δηλαδή, θα πάρουν χρήμα με ουρά από την Ε.Ε.

Γ. Γρόλλιου: Προοδευτική εκπαίδευση και αναλυτικό πρόγραμμα

Γιώργος Γρόλλιος, «Προοδευτική εκπαίδευση και αναλυτικό πρόγραμμα», εκδ. Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη, 2011.

Του Τάσου Λιάμπα*

Στο βιβλίο του «Προοδευτική εκπαίδευση και αναλυτικό πρόγραμμα» ο Γιώργος Γρόλλιος έχει στο επίκεντρο τη μελέτη της προοδευτικής εκπαίδευσης σε σχέση με τη δημιουργία και την ανάπτυξη του πεδίου του  αναλυτικού προγράμματος.

Αναφέρεται στην περίοδο από τα τέλη 19^ου αι. μέχρι τέλη ’50 στις ΗΠΑ τότε που το κίνημα της προοδευτικής εκπαίδευσης  βάζει ανεξίτηλα τη σφραγίδα του στην εκπαίδευση, καθώς αυτήν την περίοδο: γεννιέται, ακτινοβολεί  και παρακμάζει. Ο Γρόλλιος για τη μελέτη «των οπτικών για το σχεδιασμό του αναλυτικού προγράμματος, οι οποίες διατυπώθηκαν στο πλαίσιο του κινήματος της προοδευτικής εκπαίδευσης και το μέγεθος της επιρροής τους», αξιοποιεί εκτεταμένη βιβλιογραφία από το επιστημονικό πεδίο της ειδικότητάς του, την οποία  επεξεργάζεται εντάσσοντάς την  στη ροή της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ιστορίας των ΗΠΑ. Από ’δω είναι που αντλεί και τα   κοινωνικοπολιτικά κριτήρια, για να διακρίνει τη μελέτη του  σε τρεις  ιστορικές περιόδους: α) Επίχρυση έως Προοδευτική εποχή (1875-1918), β) Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έως Μεγάλη ύφεση (1918-1941) γ)Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έως Ψυχρός πόλεμος (1941-1957).

 Με διεισδυτική ματιά  σε κάθε περίοδο  ανατέμνει  τις βασικές όψεις των υλικών σχέσεων, τις κοινωνικές, πληθυσμιακές  και πολιτικές διεργασίες  στη μητρόπολη του καπιταλισμού,  θέτοντάς τες ως υπόβαθρο στην ανάλυσή του. Στο πλαίσιο αυτό,  αναδεικνύει τον κυρίαρχο ρόλο των επιχειρήσεων στην οργάνωση και λειτουργία της κοινωνίας, μέσω των οποίων οι εκμεταλλευτικές σχέσεις κατισχύουν σε κάθε πτυχή της και οξύνουν την ένταση της ταξικής σύγκρουσης με τις ζωντανές δυνάμεις της εργασίας. 

Αντιφασιστική εκδήλωση – συζήτηση της ΕΛΜΕ Λέσβου, Παρασκευή 26/10 στις 19.00 στο Δημοτικό Θέατρο

Για την Ιστορία Γ΄ Λυκείου Γενικής Παιδείας

Εισήγηση του συναδέλφου Πέτρου Φύτρου (Παρεμβάσεις Ζ’ ΕΛΜΕ Αθήνας) στο 8ο εκπαιδευτικό συνέδριο της ΟΛΜΕ (Χανιά, 8-9-10 Μάη 2008):

Το σχολείο στο σύγχρονο καπιταλισμό έχει ένα διπλό ρόλο: από τη μια, λειτουργεί ως κατανεμητικός μηχανισμός, δηλαδή προετοιμάζει την τοποθέτηση των ατόμων στις διάφορες θέσεις του κοινωνικού καταμερισμού εργασίας και, από την άλλη, λειτουργεί ως ιδεολογικός μηχανισμός του κράτους, δηλαδή ως μηχανισμός που αναπαράγει και εγχαράσσει την κυρίαρχη ιδεολογία στους έγκλειστους σε αυτόν, στους μαθητές.